Daniel G Veerasingam

Written and Composed by K. S. Arulraja Sung by Daniel G. Veerasingam Music added to the phone-voice-recording by Ebenezer Breman Back in 2010, I was a student in Bangalore. I had come home for vacation and heard my beloved father singing one of his favourite songs "Jeevanin Appam", written and composed by Late. Mr K. S. Arulraja. I had this song recorded on my mobile phone and kept it a secret as Appa continued to sing with the Methodist Hymnal in his hands. Later when I returned to Bangalore, with the help of my friend Jinto George lending his musical instruments and recording tools, I tried my best to filter the recorded voice and to add music to this plain voice. Later, I posted this song from Bangalore to Batticaloa, written in an audio CD to surprise my father. It indeed surprised him! Today, almost a decade after, when I listen to his voice singing this song, the song makes more sense to me. He entered into glory on 27th November 2020, and all that he yearned for in thi

My memories of Mr Veerasingam are still very fresh, and I treasure them very deeply in my heart. I met this stylish, compassionate, innovative, thoughtful, and delightful person a few times, and he made a huge impact on my life.   I met Mr Veerasingam when I was 14 years old in my formative years at a Methodist youth camp in 1975 in Komari. He played a great part in facilitating a lively youth group discussion and leading the gathering in singing with his guitar with 600 strong young people gathering from the North & East part of Sri Lanka.   None of us will ever forget his broad smile and his hearty laugh. None of us will forget those moments when his eyes danced with delight over someone’s happiness or great accomplishment. Nor will we forget those moments when his eyes welled up with tears over the great pain or grief of someone. None of us will ever forget seeing his head lifted up in song – he loved to sing! None of us will forget how he gently raised his voice to sing pra

       திரு. D.G. வீரசிங்கம் ஐயா அவர்கள் , இறைசிந்தனை   மிக்க சேவையாளன் என்பதனைக் கூறிக்கொள்வதில் மகிழ்ச்சியடைகிறேன். இவருக்கு , அவருடைய உள்ளத்தின் ஆழத்திலே இருந்த இறைசிந்தனையுடன்   இணைந்ததாக கல்விச் சிந்தனையும்   இருந்ததை நான் அறிவேன். இவர் ஒரு நல்லாசானாய் , அதிபராய் பணியாற்றியதன் காரணமாக கல்வியறிவு குன்றிக் காணப்பட்ட பிரதேசங்களில் கல்வி வளர்க்க   வாஞ்சை கொண்டார்.      19 93 ம் ஆண்டுப் பகுதியில் ஐயா அவர்கள் பழுகாமம் கண்டுமணி மகாவித்தியாலயத்தில் அதிபராக கடமையாற்றுகின்றபொழுது , நான் படுவான்கரை பகுதியின் பணி சம்பந்தமாக அவரை சந்திக்க இவரது பாடசாலைக்குச் செல்வேன். அவர் என்னோடு உரையாடும் பொழுது , ஐயா தும்பங்கேணியில் ஓர் காணி வாங்க வேண்டும், அப்படி வாங்கினால் தான் நமது பணியை நிலைநிறுத்த முடியும் என்று கூறுவார். அவர் கூறிய வார்த்தையின்படி நாங்கள் ஒரு காணி வாங்கி , இன்று அப்பகுதியின் கல்வி நிலையமாக   செயல்படுகிறது என்றால் அது அய்யாவின் சிந்தனையின்   உதயம்தான்.அதுமட்டுமல்ல இக் கல்வி நிலையத்தில் அவர் ஒரு ஆங்கில ஆசிரியராகவும் பணியாற்றினார்.      இவர் பழுகாமம் திருச்சபையின்   உக்கிராணக்காரர

       Life brings tears, smiles and memories. The tears dry, the smiles fade, but the memories last.      I would like to share with you a passage from the Holy Bible… The first epistle of Paul to the Thessalonians, Chapter 04: verse 14 says…      “We believe that God will bring with Jesus those who have fallen asleep”      We cannot deny the harsh reality of death. It rips apart life’s closest bonds, loneliness and opens floodgates of tears. But there is a greater reality, the will to go on living with hope. Jesus Christ broke the power of death. Because of Christ’s empty tomb we can be full of hope.      There are many facets to the personality of Mr. Veerasingam that I find it very difficult to begin capturing the essence of my friend. Vibrant faith in his Creator was the dominant characteristic of his life.      I was with his adorable son, Breman in grief and prayer over the phone when he was in the United Kingdom. He wept bitterly and I was speechless. As the saying

It was a leisurely phone call that I made to Daniel Gnanasothy Veerasingam, my younger brother. The call was answered with the words ‘Kallady Veerasingam speaking’. This way of naming a person by the village he was born in is a custom among the Tamils. Thus Daniel was identifying himself by the village where he was permanently settled ie Kallady, in the area across the Batticaloa lagoon. I recognized the voice of Sothy and said, “Veerasingam ayya niikkiraro?” which translated from Thamil means “Is Veerasingam sir standing” The answer was – “Irukkirar”   - meaning literally “He is seated”. This is the sophisticated way that Thamil is spoken in present Sri Lanka. In the cited conversation, ‘nikkirar’ and ‘irukkirar’ refer to the referred person’s presence. My brother Daniel was a person who was interested in people and liked to have a leisurely conversation with each and every one. He would listen to each person, interject a few relevant questions, and get a fuller picture of each subj

  கர்த்தருக்குள் நித்திரையடைந்த டானியேல் வீரசிங்கம் அண்ணனை பற்றிய நினைவுகளை இந்த நேரத்தில் நான் பகிர்ந்து கொள்ள கிடைத்த வாய்ப்புக்காக கத்தருக்கு நன்றி செலுத்துகின்றேன். இவர் எனது கணவரின் மைத்துனர். அதோடு எனது நெருங்கிய நண்பியின் கணவர். இப்படியிருந்தும் திருமணம் ஆனவுடன் வெளியூர் சென்றதினால் எனக்கு அவரோடு பழக சந்தர்ப்பம் கிடைக்கவில்லை. 1999 ஆம் ஆண்டு முதல் முறையாக குடும்பமாக இலங்கைக்கு வந்தோம். நாட்டின் பிரச்சனை காரணமாக வெளியிடங்களுக்கு செல்ல முடியவில்லை. அண்ணனின் வீட்டில்தான் தங்கியிருந்தோம். இந்த நேரத்தில்தான் எனது மகனும் நானும் வீரசிங்கம் அண்ணனுடன்  நன்கு பழக சந்தர்ப்பம் கிடைத்தது. அண்ணனின் அன்பு, கடவுள் பக்தியுள்ள நல்ல உள்ளம், ஏழைகளுக்கு இரங்கி அவர்களுக்கு உதவிசெய்கின்ற கரம், அன்பான வார்த்தைகள், இவையெல்லாம் எங்களை கவர்ந்தன. அதுமட்டுமல்லாமல் உறவினர்களுக்கும், ஊர் மக்களுக்கும் அவர் ஆற்றிய சேவைகள் அளப்பெரியது. எனது மகன் நாட்டிக்கு புதிதாய் வந்ததினால் எல்லா இடங்களையும் சுற்றிக்காட்டுவதில் அக்கறை கொண்டார். தனது நேரத்தையும் பொருட்படுத்தாமல் குடும்பத்துக்கும், உறவினர்களுக்கும், ஊர்மக்

  சமய , சமூக கடமைகளை பரிபூரணமாக மேற்கொண்டு இப்பூவுலகை விட்டுப் பிரியும்வரை உயர்வான மானிடப்   பண்பாளராக திகழ்ந்தவர்   என் அன்பிற்கும் , மதிப்பிற்கும் உரிய பேராசான் உயர் D.G. வீரசிங்கம் சேர். இவரிடம் கற்பதற்கும் பழகுவதற்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தமை யான் செய்த பாக்கியமே. சம்மாந்துறை முஸ்லிம் மத்திய கல்லூரியில்தான் முதலில் சந்தித்தேன். அப்போது நான் தரம் 6 இல்    கற்றுக் கொண்டிருந்தேன். இவர் ஒரு இளம் விஞ்ஞானப் பட்டதாரியாக , சுறுசுறுப்பாகவும் உற்சாகமாகவும் சேவையாற்றிய காலம் பாடசாலை விடுதியில் தங்கி முழுநேர சேவை வழங்கினார்.   எங்களுக்கு கணிதம் , விஞ்ஞானம் , ஆங்கிலம் ஆகிய பாடங்களை கவர்ச்சிகரமாக கற்பித்தார்.   இவரின்   கற்பித்தல் பாணி தனிச்சிறப்பானது. பின்தங்கிய மாணவர்கள் உட்பட்ட சகல மாணவர்களையும் பாடப்புலத்திக்கு கொண்டுவருவது சரிய அடைவை எட்ட வைக்கும் அற்புதமான அணுகுமுறை.   வகுப்பறை உயிரோட்டமாகவும் உற்சாகமாகவும் துலங்கும். ஆங்கிலத்தில்   புலமையாளர் ஆன இவர் அநேக   வேளைகளில் ஆங்கிலத்திலேயே சொல்லாடல் புரிவார். ஆங்கிலத்தை அழகாகவும் , மிடுக்காகவும் உச்சரித்து பேசும் இவரின்   கவர்ச்சிகரமான தொடர்பாடல்

என்றும் உங்கள் முகத்தில் தாடி மீசை   -கண்டதில்லை   எப்பொழுதும் சப்பாத்து இல்லாமல் -பார்த்ததில்லை நீளக்காற்சட்டை உள்மறையும் -மேலங்கியும்    நிமிர்ந்த நடை கொண்டவர்தான் “ எங்கள் வீரசிங்கம் அங்கிள் ”   ஆசிரியப்பணி தனிலும் அதிபராய் -வந்த பின்பும் நேசமுடன் புத்தி சொல்லி நின்ற -பக்குவமும் நீளப்பிரம்புடனே நீ நடக்கும் -காட்சி அது நீங்கவில்லை நினைவு பல நீண்டு -கொண்டே போகிறது.   சிறு வயதுக் குறும்புகளைக் கண்டிக்கும் உங்கள் செயல் வெறுத்தவன் நான் ஆனால் வேதனை -அடைகின்றேன் அருமை மொழி ஆங்கிலத்தின் அறிவுதனை மேம்படுத்த   முடியாமல் போனது   அன்று முள்ளாய் மனது இன்று.     இளவயதில் உங்களுடன் இணைந்திருக்கும் தருணத்தில் எடுத்துரைக்கும் போதனைகள்   என் செவிக்கு எட்டவில்லை கோபமாய்க் கூறுவதாய் - நான்     கொண்ட கருத்தெல்லாம்   பாவம் என எண்ணி இன்று     பரிதவித்து வாடுகின்றேன்.   விட்டழிந்ததென நினைத்த - எந்தன் கடிதமும் கவிதைகளும் பக்குவமாய் பல வருடம்   பாதுகாத்துத் தந்த போது கட்டிளமைப் பருவத்தில் - நீங்கள் காட்டிய கரிசனையை அற்புதமாய்

       I am very privileged to write a eulogy for my Uncle, Mr Daniel Gnanasothy Veerasingam, who passed away a couple of months back. Thus we are missing a very prestigious member from our 'Veerasingam' family. 'Sothy Bappa' is the name we used to call him from our younger days. It is within this context I shall write from and share of his associations with us.      Sothy Bappa was my father's younger brother from their very big family tree of ten children.      He was one of my very closely associated uncles as well. I have known him since I was a child of four years, and associated him for the last fifty years in my life.      My sister Shiranie and I loved his company from our childhood days. He used to visit us often at Kandy during the early '70 when we were kids. He was teaching mathematics for the GCE Advanced Level students in Kandy. Therefore he often visited my father's surgeons resident quarters which was situated in the Kandy 'Hantana&